Profesor w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Autor ponad 150 publikacji naukowych (m.in. Antropologia refleksyjna, 2001; Miłość na Zachodzie, 2004; Antropologia współczesności, 2007),redaktor kilkunastu prac zbiorowych (m.in. Ojczyzny słowa, 2002; Nowe języki 2010; Tubylcy własnego świata, 2011. Publikował po angielsku, litewsku, rosyjsku, serbsku, słowacku, ukraińsku i węgiersku. Prowadził badania terenowe w Wolimierzu, Koniakowie, Berlinie, na terenie Uzbekistanu i Serbii. Przewodniczący serii Biblioteka Popularnonaukowa Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego. Redaktor dwumiesięcznika "Czas Kultury", członek Rady Naukowej "Kultury Popularnej" oraz "Kultury i Historii". Autor artykułów w czołowych tygodnikach opinii: "Polityka" , "Tygodnik Powszechny", "Wprost". Eseista i recenzent, autor programów telewizyjnych, pomysłodawca i prowadzący pierwszy talk-show w historii TVP Poznań. Ostatnio zaangażowany w inicjatywę Foresight Regionalny dla Wielkopolski oraz organizację festiwalu Ethnoport Poznań.http://
Ta książka to zbiór przetłumaczonych wycinków dzieł innych osób. To patchwork klejony bez zrozumienia któregokolwiek z poruszanych tematów, odarty z kontekstu. Już w samej lekturze czuć brak wkładu i przemyśleń samego autora, a tym bardziej, gdy zaczyna się wnikać w źródła (te podane i te pominięte w spisie). Opisy są przeplatane nic nie wnoszącymi wtrąceniami. Dużo w dziele występuje błędów logicznych. Pomysł z tytułu, opisujący z czego są dane domy, jest niewykorzystany, bo tytuły rozdziałów ledwo łączą się z treścią. Jestem w stanie jedynie precyzyjnie określić, jak bardzo autor jest niezaznajomiony z tematyką The Sims, którą porusza, martwi mnie jednak jak bardzo w tej książce zafałszowany jest obraz kultur, o których autor się wypowiada.
Bardziej to zbiór anegdot niż cokolwiek innego. Każdy z tych rozdziałów mógłby się znaleźć w przewodniku turystycznym między działem kuchnia a zabytki. Tak lekkie jest przejście po temacie. Z jednej strony dobrze, że autor zdecydował się na pokazanie, w jak wielu krajach pojawiają się osoby przeczące binarności zachodniego podejścia do genderu. Z drugiej strony, większość tych grup społecznych to są po prostu osoby trans - nie tyle kontestujące binarność, co po prostu nieszczęśliwie urodzone z jej złej strony. Oczywiście mogę się mylić, autor nikomu nie poświęca dużo czasu. Niektóre osoby mówią, że nie chciałyby być kobietami (bo gros to biologiczni mężczyźni),ale większość wydaje się wolałaby tę opcję, gdyby tylko miała możliwość.
Niewiele jest opcji tak naprawdę "oryginalnych" (choć wiem, że to reportaż, więc jest jak jest),natomiast niektóre pokazują, że naprawdę, można patrzyć inaczej. Najlepiej pokazuje to przykład Indonezji (o ile dobrze pamiętam),gdzie tych płci jest 5, dokładnie całe spektrum (kobiety, kobiecy mężczyżni, duchowi agender, będacy pomiędzy wszystkim, męskie kobiety i mężczyźni). Awesome, wy pokazujecie, że można zrobić naprawdę ciekawe rzeczy w budowie społeczeństwa.
Ogółem jednak, bardzo krótkie, powierzchowne wejście w temat.